
genelde boğaziçi ile giderdim, "mavi tren" o zamanlar durmazdı polatlı'da. uzun, sıcak, bitmek bilmeyen tren yolculukları sonrasında indiğim istasyon binasını unutmak ne mümkün. (biraz daha büyüyüp "gar'da bira" olayına girdiğimde daha da anlam kazandı tabii.) neredeyse 30 yıldır hiç değişmeyen bir binadır orası, Teoman'ın "istasyon insanları" şarkısını duyduğumda ilk gözümün önüne geliveren.
istasyon binasının ana merdivenlerine geldiğimde ilk gördüğüm Atatürk heykeli ve meşhur "Pastacılar" pastanesi olurdu köşede. sonraları bir köşeye de "Midas" açılmıştı, hala varmıdır bilmem.
farz oldu; ilk Polatlı'ya gidişte gidip bir ziyaret edeceğim; hala mümkünse bir bardak ta bira içeceğim tabii. Malum mahalle baskısı :-(
Ne zaman gedeceksen benimde haberim olsun, beraber iceriz.
YanıtlaSil